வாலைச் சுருட்டும் ஜெயலலிதாவை பாராட்டலாமா?

வணக்கம் நண்பர்களே

குறிப்பு: இது ஒரு எதிர்ப்பதிவு, நண்பர் துஷியந்தன் எழுதிய பாராட்டலாமே ஜெயலலிதாவை என்னும் பதிவுக்காக அவரது அனுமதியுடன் எழுதப்படுகின்றது

தமிழகத்தில் கொஞ்சக்காலமாகவே கருணாநிதி அலை ஓய்ந்து ஜெயலலிதாப்புயல் வீச ஆரம்பித்துள்ளது. பலரும் ஜெயலலிதாவை ஆதரித்தும் அவருக்கு எதிராகவும் தம் கருத்துக்களை முன்வைத்து வருகிறார்கள். ஒரு சாரர் ஜெயலலிதா திருந்திவிட்டார், நல்லது செய்கிறார் எனவும் மற்றொரு சாரர் இல்லையில்லை ஜெயலலிதா திருந்தவில்லை எனவும் தம் கருத்துக்களை முன்வைக்கின்றார்கள். 

உண்மையிலேயே ஜெயலலிதா திருந்திவிட்டாரா?
இனிமேல் முதலமைச்சர் என்ற வகையில் ஊழல்கள் அற்ற நல்லதொரு ஆட்சியை கட்டியமைப்பாரா? என்று நோக்கினால், என்னைப்பொறுத்தவரை அதற்கான விடை பூஜ்ஜியம் என்பதே. காரணம் அவரது கடந்தகால ஆட்சி நடைமுறைகள், இந்த தேர்தலுக்கு முன்னரான அவரது செயற்பாடுகள்.

அவருடைய தற்போதைய செயற்பாடுகளை பாராட்டலாம்தான். ஆனால் பாராட்டுவதற்கு முன்னர் இதே செயற்பாடுகளில் அவர் தேர்தலுக்கு முந்திய, கருணாநிதி ஆட்சியின் போது நடந்து கொண்ட விதம் குறித்து கவனமெடுத்தல் அவசியமாகிறது. ஸ்பெக்ரம் ஊழல் பிரச்சினையில் கூட ஜெயலலிதாவின் குரல் ஓங்கி ஒலிக்கவில்லை. இடைக்கிடை நான்கைந்து அறிக்கைகள் விட்டதோடு அடங்கிவிட்டார்.  மாறாக அதை தன் தேர்த்தல் பிரச்சாரத்துக்கான ஒரு கருவியாகத்தான் பயன்படுத்தினார். காரணம் ஜெயலலிதாவிற்கு அதற்கான தகுதி இல்லை என்பதோடு ஊழல் என்பது திமுக விற்கு மட்டும் உரித்தான ஒன்றல்ல, அது ஒட்டுமொத்த ஆளும் வர்க்கத்துக்கே பொதுவானது என்பதால் ஜெயலலிதா அடக்கிவாசித்தார். கருணாநிதி ஊழலில் அண்ணன் என்றால் ஜெயலலிதா தங்கை. வேறொன்றும் வித்தியாசம் இல்லை.

இதை விட ஜெயலலிதாவின் ஆட்சியை அனுபவித்தவர்களுக்கு அவரது குணங்கள் பற்றி தெரிந்திருக்கும். அவரது ஆட்சிகாலத்தில் அடிப்படை பிரச்சினைகளுக்காக போராடினால் கூட போலீஸ் மூலம் தடியடி நடத்தி போராட்டத்தை கலைப்பார். தன் அமைச்சர்களைக்கூட மாதமொருமுறை மாற்றிக்கொண்டேயிருப்பார். இதெல்லாம் வெளியில் தெரிந்த விடயங்கள். அனுபவித்தவர்களுக்குத்தான் எல்லாம் வெளிச்சம். இது எல்லாம் முன்னர்தான். இப்போது அவர் அப்படியல்ல என்பவர்களுக்கு, இந்த தேர்தலின்போது அவர் அமைத்த கூட்டணியும், கூடணிக்காரர்களுக்கு தன் இஸ்டப்படி தொகுதிகளை அறிவித்ததும், நீண்டகாலம் அவருடன் சேர்ந்து இயங்கிய வைகோவிற்கு அவர் கொடுத்த பரிசும் உங்களுக்கு நினைவுக்கு வந்தால் சரி.
அடுத்து இப்போது ஓடிக்கொண்டிருக்கும் முக்கியமான பிரச்சனை சமச்சீர் கல்வி. இந்த விடயத்தில் ஜெயலலிதாவின் நடவடிக்கைகள் முற்றுமுழுதாக ஏற்றுக்கொள்ளமுடியாதது. கருணாநிதி தன் வரலாறுகளை பாடத்திட்டத்தில் புகுத்தியது அவரது தவறுதான். ஆனால் அதற்காக அதை தடுத்து இரண்டு மாத காலங்கள் இழுத்தடித்து மாணவர்களின் கல்வியை வீணாக்கியதை யாராலும் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது. எப்போதோ முடித்திருக்க வேண்டிய விடயத்தை பெரிய பிரச்சினையாக்கி மாணவர் விடயத்தில் விளையாடி தன் அரங்கேற்றத்தை சிறப்பாகவே ஆரம்பித்திருக்கிறார் ஜெயலலிதா.

அடுத்து ஈழத்தமிழர் விடயத்தில் அவரது நிலைப்பாட்டை சொல்லித்தான் தெரியவேண்டும் என்பதில்லை. ஆரம்பகாலங்களில் இருந்தே புலி எதிர்ப்பு நிலைப்பாட்டில் உறுதியாக இருப்பவர் ஜெயலலிதா. அதற்கான காரணம் என்னவென்று நான் அறியவில்லை. ரஜீவ்காந்தியை விடுதலைப்புலிகள் கொன்றதனால்தான் புலி எதிர்ப்பு நிலைப்பாட்டிற்கு சென்றார் என்று சொல்வதை என்னால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது. காரணம் 1989 ஆம் ஆண்டு தேர்தலில் அதிமுக தோல்வியடைந்தபோதும், 1990 ஆம் ஆண்டு ஈ.பி.ஆர். எல். எஃப் தலைவர் பத்மநாபா விடுதலைப்புலிகளால் சென்னையில் வைத்து கொல்லப்பட்ட சம்பவத்தை காரணமாக வைத்து திமுக ஆட்சியை கலைத்து ஆட்சிக்கு வந்தவர்தான் ஜெயலலிதா. அந்த தேர்தலில் ரஜீவ்காந்தியின் கொலைதான் பெரும் செல்வாக்கு செலுத்தியது என்றாலும் அந்த தேர்தலுக்கு அடிப்படையான பத்மநாபா கொலைவிவகாரத்தை கையிலெடுத்தபோதே புலி எதிர்ப்பு நிலைப்பாட்டை கையிலெடுத்துவிட்டார் ஜெயலலிதா. ஆக ஜெயலலிதாவின் புலி எதிர்ப்பு நிலை என்பது ஆரம்பகாலத்தில் இருந்தே அவரது அரசியலுக்கான அடித்தளமாகத்தான் ஜெயலலிதாவால் பயன்படுத்தப்பட்டு வந்துள்ளது.

அந்த விடயத்தை விடுத்து ஈழத்தமிழ் மக்கள் மீதான அவரது நிலைப்பாடு என்னவென்று பார்த்தால், அவருடைய கவனம் மக்களை விட புலிகள் மீதுதான் அதிகம் பொதிந்திருந்தது என்பதை அவரது கருத்துக்கள் மற்றும் செயற்பாடுகள் மூலம் அறியக்கிடக்கிறது. காரணம் எந்தவொரு விடயமாக இருந்தாலும் அங்கு புலிகளை முன்னிலைப்படுத்தியதாகவே அவரது செயற்பாடுகள் இருந்திருக்கிறது. இலங்கையில் போர் இடம்பெற்றுக்கொண்டிருந்த சந்தர்ப்பத்தில், உலகமே எதிர்ப்பு தெரிவித்துக்கொண்டிருந்தது. ஏன், போலி நாடகதாரியான கருணாநிதிகூட பேருக்காவது நீலிக்கண்ணீர் வடித்தார். ஆனால் ஜெயலலிதா அது சம்மந்தமாக வாயே திறக்கவில்லை. வாய் திறக்காமலிருந்தால் கூட பரவாயில்லை. “போர் என்றால் பொதுமக்களும் சாகத்தான் செய்வார்கள்” என்று அரக்கன் கூட சொல்லத்தயங்கும் ஒரு கொடியவார்த்தையை ஈழத்தவரின் நெஞ்சில் ஈட்டியாய் இறக்கியவர். காரணம் அவருக்கு அங்கு முக்கியமாக தெரிந்தது மக்களின் அழிவைவிட புலிகளின் வீழ்ச்சிதான். எந்தவொரு ஈழத்தமிழனும் உயிருள்ளவரை அவரை மன்னிக்கவே மாட்டான்.

அப்படிப்பட்டவர் இப்போது ஈழத்தமிழருக்காக கதைக்கிறார் என்றால், ஈழத்தமிழருக்காக சட்டசபையில் தீர்மாணம் நிறைவேற்றுகிறார் என்றால் அதை நாம் எப்படி எடுத்துக்கொள்வது. எம்மை ஒட்டுமொத்தமாக கொல்லும்போது வேடிக்கை பார்த்தது மாத்திரமல்லாமல், அதற்கு ஆதரவாக குரல் கொடுத்தவர் இப்போது பல்டி அடித்து அதை எதிர்த்து எமக்கு ஆதரவாக நிற்கிறார் என்றால் நாம் எப்படி நம்புவது. ஒன்று மட்டும் புரியவில்லை. ஜெயலலிதா இப்போது செய்வது பாவத்துக்கான பிராயச்சித்தமா, அல்லது ஆட்சியை தொடர்வதற்கான அத்திவாரமா?
அரசியல்வாதிகள் எப்போதுமே செய்த பாவங்களை உணர்பவர்கள் இல்லை. அந்தவகையில் ஜெயலலிதா தன் ஆட்சியை தொடர்ந்தும் தக்கவைப்பதற்கான ஒரு ஊன்றுகோலாகத்தான் ஈழத்தமிழர் விடயத்தை கையில் எடுத்திருக்கிறார்.

”மாற்றம் ஒன்றுதான் எப்போதுமே மாற்றமில்லாதது”

”தீயவர்கள் எப்போதுமே தீயவர்களாக இருப்பதில்லை”

என்ற கருத்துக்கள் எல்லாம் அரசியல்வாதிகள் விடயத்தில் செல்லாக் காசாகிவிடுகின்றன. மக்களின் மனதில் போலியான சந்தர்ப்பங்களின் மூலம் ஒரு போலியான நம்பிக்கையை வளர்த்து அந்த நம்பிக்கையின் அத்திவாரத்தில் தம் அரசியலை நடத்துவதுதான் அன்று முதல் இன்றுவரை அரசியல்வாதிகளின் கான்செப்ட். அது மாற்றமே இல்லாதது.

ஜெயலலிதாவின் இப்போதைய அடக்கமான ஆட்சியை ஒரு மாற்றமாக எடுத்துக்கொள்ளமுடியாது. ஒரு பலமான ஆட்டத்துக்கான அறிகுறியாகத்தான் அதை கொள்ளமுடியும்.

பின்குறிப்பு: இங்கு ஜெயலலிதாவைப் பற்றி மட்டுமே குறிப்பிட்டுள்ளதால் யாரும் என்னை கருணாநிதி ஆதரவாளனாக கொள்ளாதீர்கள். முன்னரே குறிப்பிட்டதுபோல இது ஒரு ஜெயலலிதாவை பற்றிய எதிர்ப்பதிவு.

பின்குறிப்பு 2: அரசியலைப் பொறுத்தவரை நான் இன்னமும் வளர்ச்சியடையாத சிறுவன் தான். மேற்குறிப்பிடப்பட்டுள்ள விடயங்கள் யாவும் நான் அறிந்த, என் அறிவுக்கு எட்டிய விடயங்களே... தவறு இருந்தால் மன்னித்து சுட்டிக்காட்டுங்கள்

நன்றியுடன்
மதுரன்